Bij het uitbreken van Corona werden alle scholen acuut gesloten. Heel erg vonden wij dat niet, het viel in de periode dat onze zoon al een aantal weken met zware migraineaanvallen thuis zat dus stiekem haalden we opgelucht adem. Nu waren immers álle leerlingen absent. Bizar en tevens respectabel genoeg werd binnen twee dagen afstandsonderwijs een feit.Sommige lessen werden online gegeven via Teams, in andere lessen kregen leerlingen de kans om online één op één de leerkracht te spreken. De leerlingen werden verder aangesproken op hun eigen motivatie en zelfstandigheid, voor onze chronisch zieke zoon een vanzelfsprekendheid. Als ouders hebben wij er dus ook geen extra ‘werk’ aan gehad, anders dan te vragen hoe onze zoon er voor stond en wat er ingehaald diende te worden.
Inmiddels heeft Corona niet alleen voor noodmaatregelen gezorgd maar zijn er ook nieuwe maatregelen voor de toekomst getroffen. Het zo genoemde ‘nieuwe normaal’. Anderhalve meter afstand, thuis blijven bij verkoudheidsklachten, veel handen wassen en geen handen schudden zijn daar een onderdeel van. De scholen gingen na acht weken weer open en ook daar werden deze maatregelen doorgevoerd, aanbevolen door de overheid. De chronische aandoeningen zijn echter bij onze zoon niet verdwenen en dus spraken we af dat hij thuis zou blijven tot de zomervakantie en online de lessen zou blijven volgen. Na de zomer zal er geëvalueerd worden of dit mogelijk van toegevoegde waarde is voor de toekomst. Wat waren we blij met dit bericht! Immers, nu is onze zoon niet enkel absent door ziekte maar kan, indien de situatie het toelaat, tóch het onderwijs blijven volgen, blijft hij betrokken én blijft hij zo in contact met zijn klasgenoten.
Dit, nadat ik enkel de school attendeerde op de mogelijkheden via zorgeloosnaarschool.nl, en waar Zorgeloos naar School voor pleit. Eerder had ik deze school al de ‘Doe het Samen Gids’ overhandigd welke enthousiast werd ontvangen want veel scholen zijn niet volledig op de hoogte van de mogelijkheden maar stellen ouderbetrokkenheid wel erg op prijs. Ik zou dan ook elke ouder met een chronisch ziek kind aanraden in gesprek te gaan met school en ze te wijzen op de mogelijkheden.
In gedachte blik ik terug op de afgelopen vijf jaar waarin we reeds strijden om in passend onderwijs te kunnen voorzien voor onze thuiszitter, het broertje van onze zoon en het ‘nieuwe normaal’….. Wat zou het fijn zijn als in het ‘nieuwe normaal’ ook het afstandsonderwijs een plek toebedeeld krijgt.
Hoe mooi zou het zijn als er bijvoorbeeld in elke klas een leerling kan inloggen met zicht op het digibord of de leerkracht waarbij de AVG prima nageleefd kan worden.
Hoe mooi zou het zijn als hiermee de werkdruk verlaagd wordt voor de leerkracht welke niet nógmaals apart instructie hoeft uit te leggen of te mailen?
Hoe mooi zou het zijn als hierdoor de resultaten van scholen, door een chronisch ziek kind, niet naar beneden maar naar boven bijgesteld kunnen worden?
En hoe mooi zou het zijn dat daarmee het landelijke probleem van thuiszitters grotendeels opgelost kan worden?
Los van het feit dat het een win-win situatie is voor leerling, leerkracht en scholen, draagt het enorm bij aan het welbevinden van een kind dat chronisch ziek is. Afstandsonderwijs als het ‘nieuwe normaal’ voor chronisch zieke kinderen. Ik zal me er blijvend voor inzetten, zo lang als nodig!